Ik was een gedreven, hardwerkend meisje. Jong, 15 nog maar, maar niet naïef. Als oudste van het gezin was ik verantwoordelijk voor mijn jongere broertjes en zusjes. Maar ik moest ook geld verdienen, want anders hadden we geen eten. Ik werd gedwongen op een vindingrijke manier geld te verdienen vanuit huis. Gelukkig ben ik gezegend met een creatieve geest. Ik opende een eigen wasserette. Het liep als een trein.
Wat ik ervoor terugkreeg? Een donkere kamer, met teveel mannen, en een enorme leegte in mijn hart
De straat was mijn thuis. Misschien omdat ons huis te klein was voor ons allemaal. Misschien omdat ik op straat even kon ontsnappen aan alle hectiek. Op straat liep ik hem tegen lijf. Hij was lief en beloofde me een goede toekomst. Ik wilde graag geloven wat hij zei. Daarom verliet ik, samen met hem, mijn thuisland, Singapore. Op naar het kleine welvarende Nederland. De plek waar ik genoeg geld zou verdienen om mijn dromen waar te maken, en te zorgen voor mijn familie. Dat vertelde hij me. Maar het bleek de plek waar mijn leven instortte. Een plek waar ik gedwongen werd mijn lichaam af te staan. Wat ik ervoor terugkreeg? Een donkere kamer, met teveel mannen, en een enorme leegte in mijn hart.
Voor de buitenwereld was ik vrij, maar van binnen kon ik geen kant op
Als door een wonder werd mijn mensenhandelaar na een aantal maanden ontdekt, gepakt en vastgezet. Voor de buitenwereld was ik vrij, maar van binnen kon ik geen kant op. Ik wilde een beroep doen op mijn ondernemende, creatieve geest. Maar ik kon dat meisje in mezelf niet meer vinden. Ik was haar volledig kwijt. Misschien klinkt het onbegrijpelijk, maar ik koos voor het ondenkbare: ik verkocht mijn lichaam opnieuw. Vrijwillig dit keer. Ik ging werken in een seksclub, en het merendeel van mijn geld stuurde ik direct door naar mijn familie thuis. Mijn thuis dat mijn thuis niet meer was en ook nooit meer zou zijn.
Moedig Sharon aan in het waarmaken van haar dromen
Dit verhaal is onderdeel van onze eindejaarscampagne 'Licht in handen'. Wil jij vrouwen als Sharon aanmoedigen in het waarmaken van haar dromen? Steun ons uitstaptraject, en maak het verschil in mensenlevens.
Ik accepteerde dat dit mijn nieuwe plek was en wilde er iets van maken
Het was tijdens het werk in deze club dat ik twee mensen van De Haven tegenkwam. De Haven wekte mijn interesse door de taallessen die zij aanboden. Ik wilde graag de Nederlandse taal leren. Ik heb mezelf altijd kunnen redden, en ook op deze nieuwe plek wilde ik er iets van maken. Ik wist dat ik niet meer terug zou kunnen naar mijn thuisland. Ik accepteerde dat dit mijn nieuwe plek was.
Ik heb zelf gesolliciteerd. Dat wilde ik graag. Ik vind het belangrijk om dingen zelf te kunnen
De Haven leerde mij niet alleen de Nederlandse taal, maar leerde mij ook een nieuwe manier van leven. Ik kreeg de mogelijkheid om los te komen van mijn werk in de prostitutie. Ik ging aan de slag in de voedselindustrie. Helaas verdiende dat niet genoeg. Mijn familie heeft mijn geld nodig, en ik moet zelf ook zien te overleven. Met hulp van de jobcoach van De Haven ging ik aan de slag bij een grote retailketen. Met de jobcoach heb ik een sollicitatiebrief opgesteld en een cv, maar ik heb zelf gesolliciteerd. Dat wilde ik graag. Ik vind het belangrijk om dingen zelf te kunnen. In mijn werk doe ik ervaring op in het restaurant, ik maak schoon en ik leer omgaan met de kassa. Ik houd ervan om nieuwe dingen te leren, en dat doe ik nu dagelijks. Inmiddels heb ik mijn ondernemende karakter weer omarmd, en maak ik hier goed gebruik van. Ik heb zelf een groepje mensen bij elkaar verzameld. Samen leren we in de avond de Nederlandse taal.
Ik ben doodsbang dat hij me vindt, en opnieuw meetrekt het donker in
Eind goed al goed? Helaas niet. Ik ken stressvolle en moeilijke tijden. Mijn mensenhandelaar is onlangs vrijgekomen. Ik ben doodsbang dat hij me vindt, en opnieuw meetrekt het donker in. Ook is het moeilijk om vriendinnen te vinden. Een keer heb ik een vriendin verteld over mijn verleden. Helaas vertelde ze het door in de vriendengroep, en daarna werden er steeds slechte grappen over mij gemaakt. Ik heb deze mensen toen vaarwel gezegd, en ben blij dat ze uit mijn leven zijn. Maar het dubbelleven breekt me op. Ik bel mijn moeder dagelijks, maar niemand van mijn familie weet wat ik meegemaakt heb. Naar buiten doe ik vrolijk, maar van binnen huil ik vaak. Soms kom ik thuis en schreeuw ik het uit. Nare herinneringen blijven aan me plakken, hoe hard ik het ook van me afschud.
Ik vind het lastig om verder te kijken dan vandaag. Slagen voor mijn inburgeringscursus is nu het belangrijkste. Daarna ga ik samen met De Haven kijken naar andere mogelijkheden voor werk. Ik durf mijn dromen niet hardop uit te spreken, maar van binnen weet ik wat ik wil: kinderverpleegkundige worden. Daar werk ik elke dag hard voor.
*Wegens privacyredenen is Sharon niet de echte naam van deze vrouw. Zij is ook niet de vrouw op de foto, en enkele feiten van haar verhaal zijn aangepast.
Mogen verhalen dichtbij komen?
Welke gezichten schuilen achter het onrecht, misbruik en geweld in de seksindustrie? Ontvang rauwe, maar ook hoopvolle verhalen rechtstreeks in je mailbox.
