Rosa draagt een groot geheim met zich mee. Ze werkt tegen haar wil in de prostitutie. Werk waar ze van walgt: “Dit werk is niet normaal! In de straat word ik behandeld als een ding. Mannen denken dat ze mogen vragen wat ze willen als ze betalen. Door De Haven krijg ik weer zelfvertrouwen en weet ik: ik mag er zijn.”
Rosa: “Ik woonde met mijn dochter Andrea in Spanje, maar door de crisis en mijn scheiding zat ik in de financiële problemen. Een vriendin van me zei dat ik hier goed geld kon verdienen. Ik wist niet hoe ik mijn problemen anders op moest lossen en zo ben ik in de prostitutie beland.
De eerste dag dat ik achter het raam stond, moest de politie komen. Ik had ruzie met een klant omdat ik niet wilde doen wat hij me vroeg. Het is niet normaal dat een man aan je zit omdat hij ervoor betaald heeft.” Hoewel dit lang geleden gebeurde, huilt Rosa als ze eraan terugdenkt.
“Ik voel me zo verschrikkelijk vies. Ik doe vaak een kussen voor mijn lichaam zodat mijn lichaam niet het lichaam van de man raakt. Na een nacht gehijg, gezweet en gekreun van twintig mannen, snak ik naar een innige omhelzing van mijn dochter Andrea!”
“Ik zeg steeds tegen de andere vrouwen in de straat: ‘Dit werk is niet normaal’, maar de anderen willen dat niet horen. Ik houd afstand van hen en zij van mij. Na elke klant bid ik: ‘God help me om hier weg te gaan’. Regelmatig komen de Havenwerkers. Andere vrouwen houden de boot vaak af, maar ik vind het juist fijn als ze komen. In mijn omgeving mag niemand weten dat ik dit werk doe. Als mijn dochter dit zou weten, zou ik haar niet meer in de ogen kunnen kijken. Ik heb buiten mijn werk in de straat weinig contact met andere mensen. Ik ben als de dood dat anderen erachter komen hoe ik de kost verdien. Ik voel me alleen en heb dagen dat ik het leven niet meer zie zitten.”
“Op een dag kreeg ik een klant. Toen hij binnen was, keek hij me aan en zei: ‘Jij hoort hier niet. Je moet stoppen met dit werk.’ Hij had al betaald maar zijn geld hoefde hij niet terug. Toen hij weg was, heb ik alles wat met mijn werk te maken had opgepakt en in de prullenbak gesmeten. Huilend ben ik naar huis gegaan. De Haven heeft een maatje voor mij geregeld, Gerrie, en ik ben zo blij met haar. We drinken samen koffie en ze luistert naar mij. Mijn verhaal mag bij Gerrie bestaan en daarom kan ik bij haar mezelf zijn, zonder schaamte.” Gerrie draagt het verhaal van Rosa mee en dat verlicht de last.
Raakt dit levensverhaal jou?
Wil je weten welke verhalen schuilgaan achter de mensen in de prostitutiestraten en bordelen? Ontvang rauwe, maar ook hoopvolle verhalen rechtstreeks in je mailbox.