“Mijn moeder is mijn pooier”, dat is de realiteit van Karine uit Zuid-Amerika. Jarenlang werkt zij onder dwang van haar familie in de Haagse seksindustrie. Karine kiest nu voor zichzelf, maar dat wordt haar niet in dank afgenomen.
Karine komt uit Brazilië: “Thuis leefden we in armoede. Er was nauwelijks geld om eten te kopen voor mij en mijn broertjes en zusjes. Ik kon daardoor geen opleiding doen en moest snel van school af. Ik droomde van een baan als juffrouw, maar jammer genoeg zou ik dat nooit worden.”
Als Karine 21 wordt, neemt haar tante contact met haar op: “Het was tijd dat ik mijn eigen baan zou vinden, maar in Brazilië is dat lastig. Er zijn bijna geen banen en bij de banen die er zijn verdien je heel weinig geld. Mijn tante werkte in Nederland en ze vertelde mij dat ik ook hierheen kon komen. Ik wist toen nog niet wat voor werk ik ging doen.”
Al snel komt Karine erachter wat het werk van haar tante is. Ook voor Karine wordt een kleine en donkere peeskamer in de Doubletstraat gehuurd: “Op mijn eerste werkdag legt mijn tante uit wat ik precies moet doen. Ik wil dit helemaal niet! Maar dan doet ze het gordijn open en de eerste mannen staan voor mijn raam. Ik moet de huur van mijn kamer betalen, ik heb geld nodig om eten te kopen en mijn familie verwacht elke maand geld van mij. Ik kan niet anders dan de deur open doen voor deze mannen.”
Veel vrouwen werken gedwongen door hun familie in de prostitutie. In plaats van warmte en liefde, ontvangen ze elke maand de koude vraag om geld. De drempel om uit te stappen is hoog omdat ze dan geen geld meer kunnen sturen en daarmee hun eigen familie teleurstellen. Karine: “Op een dag kwam mijn moeder Elena op bezoek in Nederland. Ik liet haar zien waar ik werk en wat ik moet doen om het geld voor hen bij elkaar te krijgen. Ik hoopte dat ze nu zou stoppen met geld vragen.”
Haar moeder vertrekt naar haar thuisland en niet veel later komt het eerste bericht: “Stuur nieuw geld!” Tegen een veldwerker van De Haven spreekt Karine vol wanhoop uit: “Mijn moeder dwingt, chanteert en intimideert mij als een pooier, dus wil ik me van haar en de seksindustrie loswringen.”
Eindelijk heeft Karine de moed gevonden om de keuze te maken om uit te stappen. Dat neemt haar familie haar niet in dank af: “Jarenlang heb ik mijn leven opgeofferd voor hen, maar nu zijn ze woedend omdat ik voor mijzelf kies door deze vreselijke plek achter mij te laten.” Maar Karine zet door. Samen met haar maatschappelijk werker en jobcoach van De Haven wordt er een plan gemaakt. Karine droomt nog steeds van een baan als juffrouw op een school: “Míjn droom is het oprichten van een school in mijn thuisland waar alle kinderen naar school kunnen gaan. Een veilige en mooie plek waar je kunt leren, iets dat ik zo heb gemist toen ik jong was!”
*Dit verhaal is gebaseerd op feiten. Vanwege privacyredenen is Karine niet de echte naam van deze vrouw.
Raakt dit levensverhaal jou?
Wil je weten welke verhalen schuilgaan achter de mensen in de prostitutiestraten en bordelen? Ontvang rauwe, maar ook hoopvolle verhalen rechtstreeks in je mailbox.