“Ik ben in Polen geboren. Ik denk dat mijn moeder niet wist hoe ze mij op moest voeden. Mijn vader was niet in beeld. Wel kwamen er verschillende mannen over de vloer.” Tegenover mij zit Barbara*, een vrouw van 48 jaar. Open gezicht, lieve glimlach. Het verhaal dat ze vertelt, raakt me. Zo weinig liefde, zoveel verraad en leugens. Maar ook zoveel liefde voor je kind dat je jezelf letterlijk weggeeft.
Het is thuis niet veilig voor Barbara en op jonge leeftijd zoekt ze een manier om weg te gaan. Dan krijgt ze een vriendje en raakt zwanger van hem. Op haar zestiende wordt ze moeder van een zoon: Alex*. Barbara is gek op hem, maar ze is weer terug bij af. Haar vriend slaat haar en is onbetrouwbaar. Barbara vlucht en komt met haar zoontje in een huisje van amper 3 bij 4 meter terecht. Ze maakt lange dagen als serveerster in een café maar dit betekent dat Alex van maandag tot en met vrijdag in de opvang verblijft. Barbara mist haar zoon en heeft maar een droom: een huisje kopen voor haar en haar zoon zodat ze altijd samen zijn. Dat zal haar echter nooit lukken met het geld dat ze nu overhoudt: 27 euro per week.
Ik droom van het kopen van een huis voor mij en mijn zoon, zodat we altijd samen kunnen zijn.
Dan krijgt ze een ‘vriendin’ die haar vertelt hoe ze goed geld kan verdienen. Een baan als serveerster in Duitsland. Barbara brengt Alex naar haar schoonzus en vertrekt naar Duitsland. Achteraf vertelt Barbara: “Ik ben een makkelijk slachtoffer voor haar. Ik ben opgegroeid in een dorp en heb nooit iets met prostitutie te maken gehad. Als ik in Duitsland aankom, word ik opgewacht door een man. Hij vertelt me dat hij alles voor mij regelt. Later blijkt dat mijn ‘vriendin’ me aan hem heeft verkocht. Hij is mijn pooier maar dat woord ken ik dan nog niet.
Samen met een ander meisje worden we al snel naar een club gebracht. Er is muziek en mannen en vrouwen dansen en praten met elkaar. Na een week denk ik: er klopt iets niet, waarom komen al die mannen naar ons toe en willen ze met me naar bed? Na twee weken vertelt mijn pooier dat hij al veel verlies heeft gemaakt en dat hij kosten heeft gemaakt om een vals paspoort voor mij te regelen. Dat moet ik terug betalen. Ik wil weglopen maar ik heb mijn paspoort niet en ik spreek geen woord Duits. Ik zie geen andere uitweg dan het werk te doen. Ik ben zo ver weggezakt dat ik alles wil doen om uit de problemen te komen. Ik ben depressief, drink alcohol en gebruik drugs.”
Ruim 30.000 mensen werken, net als Barbara, in de seksindustrie.
Achter het raam en in de seksclubs, in huizen, hotels, kelderboxen en auto’s. Een groot deel heeft te maken met misbruik, geweld en dwang. Gedwongen door problemen, zoals armoede en het gebrek aan een sociaal netwerk.
Barbara werkt twee jaren om haar zogenaamde schulden af te betalen. Intussen stuurt ze geld naar haar schoonfamilie zodat ze goed voor haar zoon zorgen. Hij heeft gezondheidsproblemen en vertelt aan de telefoon vaak dat hij ziek is. Ze komt na twee jaar terug in Polen. Haar droom is nog even ver weg als daarvoor. Een Poolse kennis helpt haar om in Nederland in de prostitutie te werken. Een groot deel van het verdiende geld gaat naar haar pooier in Polen en naar de schoonfamilie. In Nederland ziet ze dat er ook meiden zijn die geen pooier hebben. Ze verbreekt het contact met haar pooier maar is doodsbang dat hij haar zoon iets aan zal doen. Intussen wil Barbara maar al te graag haar zoon naar Nederland halen maar de schoonfamilie ligt dwars. Zij weten dat als ze Alex laten gaan, zij ook geen geld meer krijgen, ook niet voor zogenaamde ziektekosten.
Mijn schoonfamilie heeft mijn zoon mishandeld om hem te laten zeggen dat hij ziek was, zodat ik extra geld zou sturen.
Als ze Alex naar Nederland kan halen is hij inmiddels tien jaar. Barbara’s droom lijkt gedeeltelijk uitgekomen maar de jaren van afstand heeft heel wat kapotgemaakt tussen moeder en zoon. “We kennen elkaar eigenlijk niet. Alex wil terug naar Polen en ziet mij niet als zijn moeder. Zijn wantrouwen is groot want ik heb steeds beloofd dat ik hem mee zou nemen, maar door alle tegenslagen duurt het tien jaar voordat het me lukt. Dan vertelt hij dat mijn schoonfamilie hem geslagen en gedwongen te zeggen dat hij ziek is terwijl hij gezond is. Ik heb nooit geleerd te praten en ik begin me schuldig te voelen over de dingen die ik fout heb gedaan. Bovendien is mijn leven een grote leugen want niemand mag weten dat ik in de prostitutie werk en mijn zoon al helemaal niet.” Alex is zestien als hij hoort dat Barbara in de prostitutie zit. “Ik heb tegen hem gezegd: ‘Ik leef met een groot geheim, ik ben geen goede moeder geweest, vergeef me.’” De tranen stromen over haar wangen als ze verder vertelt: “Hij zei: ‘mama, ik hou heel van jou. Ik vind jou lief.’ Toen ik dat hoorde, heb ik uren gehuild. Dat heeft alles voor mij veranderd. Opeens valt de schaamte weg. De belangrijkste persoon in mijn leven weet wat ik doe en toch houdt hij van me.”
Barbara is nu 48. Ik zie geen bitterheid of haat in haar. Ze spreekt geen slecht woord over haar moeder, haar pooiers, de mensen die haar hebben uitgebuit. Haar zoon wil niets liever dan dat ze stopt met het werk, maar Barbara is bang dat ze het dan niet redt. Ze heeft een huis in Polen gekocht dat ze steeds verder inricht en ze is bezig met een opleiding voor secretaresse. “Ik heb geen last van mijn werk. Een klant betekent voor mij geld voor een nieuwe bank of tegels. Mijn zoon zegt tegen me: ‘Het is niet normaal wat je doet.’ Dat weet ik wel maar ik geef dat nu nog niet toe. Anders kan ik dit werk niet doen. Misschien is er een reden dat mijn leven zo gelopen is. Ik ben blij met mijn leven. Alle ellende heeft me sterk gemaakt.”
*Vanwege privacy redenen noemen wij niet de echte namen in dit verhaal, en is Barbara niet de vrouw op de foto.
Raakt dit levensverhaal jou?
Wil je weten welke verhalen schuilgaan achter de mensen in de prostitutiestraten en bordelen? Ontvang rauwe, maar ook hoopvolle verhalen rechtstreeks in je mailbox.
