Wet strafbaarstelling misbruik prostitué(e)s
Eind maart werd de nieuwe Wet strafbaarstelling misbruik van prostitué(e)s die slachtoffer van mensenhandel zijn, aangenomen door de Eerste Kamer. Deze wet heeft als doel mensen die in de seksindustrie werken, te beschermen tegen misstanden.
De prostituant die duidelijke signalen ziet en toch doorgaat met zijn plan, is medeplichtig aan bewezen misbruik of mensenhandel. De prostituant heeft ook een verantwoordelijkheid.
Kari, al twintig jaar veldmedewerker bij De Haven, volgt de politieke ontwikkelingen op prostitutiegebied op de voet. Ze heeft in de loop der jaren het prostitutiewerkveld van dichtbij zien veranderen. Wat vindt zij van de ‘initiatiefwet-Segers’, die mede geïnitieerd werd door PvdA, SP, CDA?
“Deze wet is een stap vooruit omdat de verantwoordelijkheid van prostituanten niet vrijblijvend meer is. Het draagt ook bij aan maatschappelijke bewustwording, preventie en gerechtigheid. De wet is door een brede coalitie ingediend, van links tot rechts en van conservatief tot progressief. Dit geeft aan dat politici uit hun gestolde media imago stapten en gezamenlijk een schild willen zijn voor degene die geen stem heeft, voor bijvoorbeeld die vrouw zonder economische of politieke macht. Alles bij elkaar onderstreept dat voor mij de breed gevoelde noodzaak van deze wet.”
Verandert er nu echt iets ten opzichte van de oude situatie?
Shari knikt overtuigend. “Twee punten die mij gelijk opvallen, zijn: positieverbetering en verantwoordelijkheidsverdeling. De vrouwen en mannen in de seksindustrie weten nu dat er een betere wettelijke grond is om uitbuiting aan te pakken en te bestraffen. Degene die naar een prostituee gaat, weet dat hij daadwerkelijk verantwoordelijkheid draagt voor zijn medemens. Het kon gebeuren dat prostituanten op een website schreven dat een vrouw onder de blauwe plekken zit of steeds hetzelfde aanheeft. Zij verwoordden dat als signaal van mishandeling of mensenhandel. Dat signaleren is niet langer vrijblijvend. De prostituant die duidelijke signalen ziet en toch doorgaat met zijn plan, is medeplichtig aan bewezen misbruik of mensenhandel. De prostituant heeft ook een verantwoordelijkheid.”
Gaat deze wet helpen? Of geeft de wet vooral een signaal af dat we samen verantwoordelijk zijn?
“De wet gaat verder dan signalering. Ken je die campagne ‘Don’t look away’? Dit was een campagne die Nederlandse toeristen in het buitenland en hotelmedewerkers wereldwijd opriep om niet weg te kijken bij kindersekstoerisme. In de eerste plaats creëerde het bewustwording en daarnaast werden er concrete tips gegeven. Als ik de parallel doortrek, zou een dergelijke wet niet alleen de misbruiker verantwoordelijk houden, maar ook het hotel dat ondanks alle alarmbellen een kamer verhuurde. De initiatiefwet-Segers is er gekomen met het horen van allerlei experts en ook belangengroepen vanuit de seksindustrie. Ze zijn niet over één nacht ijs gegaan.Ja, de wet zorgt ook voor een stukje bewustwording en preventie. Maar dat is niet het doel, anders had je een campagne nodig gehad. Nu kunnen klanten zowel bij handhaving als bij het Openbaar Ministerie en rechters de dans niet ontspringen. Wegkijken is niet oké, niet wegkijken kan levens redden.”
Een veel gehoord tegenargument is dat de wet juist tot het tegenovergestelde leidt en dat het de seksindustrie juist onveiliger zou maken. Wat vind je van die stelling?
“Je bedoelt dat sommigen bang zijn dat de prostitutie juist meer in de illegaliteit terechtkomt? Mijn tegenvraag zou dan zijn: Waarom zou je tegen zijn op een wet die misstanden die er daadwerkelijk zijn, wil voorkomen? Iedereen wil toch verantwoordelijk zijn voor zijn medemens? Ik hoop echt dat belangengroepen dit ook willen voorkomen. Ik denk dat niemand voor uitbuiting is. Deze wet vervolgt iemand niet omdat hij prostituant is, maar wel als – en alleen als – hij had kunnen vermoeden of weten dat er sprake is van uitbuiting.”