“Fijne feestdagen!” Hoe vaak zeggen we het niet tegen elkaar? Ik zeg het ook tegen de vrouwen die ik zie en spreek. Maar hoe fijn zijn deze feestdagen eigenlijk voor hen?
“Wat doe jij met de kerstdagen?” vraagt een cliënt aan mij. Het voelt bijna als een gewetensvraag. Een maaltijd met mijn schoonfamilie, eentje met mijn eigen familie en ook veel gezelligheid met vrienden en ons eigen gezin. Ik durf het bijna niet te zeggen. Want waar deze dagen bij ons thuis vol (soms een beetje te vol) zijn met gezelligheid, liefde en een heleboel drukte, is deze tijd vaak eenzaam voor de vrouwen die ik zie en spreek. Ver weg van familie; ouders en kinderen die hen lief zijn.
Want dat doe je voor familie.. Toch?
De cliënt die mij deze vraag stelt kan op dit moment niet in haar eigen huis wonen, omdat haar tante hier haar intrek heeft genomen. Deze tante is na een probleem in haar geboorteland hierheen gevlucht en zij heeft haar in huis genomen. Het is een risico voor haar op meerdere gebieden. We bespreken wat ze kan doen, maar waarschijnlijk gaat ze niets doen. Neemt ze liever het risico. Want familie zet je niet de deur uit.
Haar zieke zus is afhankelijk van het geld dat zij stuurt.
Eerder die dag sprak ik met een vrouw die enorme schulden heeft, maar weigert de schuldhulpverlening in te gaan. Dit is de enige weg uit haar problematische schulden. Na doorvragen blijkt dat zij dit niet wil omdat zij dan op weekgeld moet leven. Waarschijnlijk €50 per maand, voor zo’n anderhalf jaar. En van dit bedrag kan zij geen geld meer overmaken naar haar zieke zus in het buitenland, die afhankelijk is van het geld dat zij stuurt.
Ze overweegt toch om weer achter een raam te staan.
Een andere cliënt van mij heeft trauma’s van het werken in de straat, en doet op dit moment ander werk. Werk waar ze blij van wordt, waar ze gewaardeerd wordt om wie zij is en om haar inzet. Maar haar financiële situatie is er niet op vooruit gegaan. Ook zij maakt maandelijks geld over naar haar moeder. Voor medicijnen en verzorgingsproducten zoals incontinentiemateriaal, iets wat duur is en vaak niet te betalen voor de mensen in het land zelf. Het brengt zo’n stress met zich mee, dat zij overweegt om toch in het weekend weer achter een raam te gaan staan. Terwijl zij onder behandeling is voor haar trauma’s.
Als haar zus overlijdt wordt er naar haar gekeken voor de kosten van de begrafenis en het graf.
Eén vrouw die wij begeleiden is al wat ouder en wil dit werk niet meer doen. Megan, onze jobcoach is druk bezig om andere alternatieven voor haar te ontdekken. Zij onderhoudt haar ouders, gehandicapte zusje en oudere zus. Als haar zus overlijdt wordt er naar haar gekeken voor de kosten van de begrafenis en het graf. Dus dat wordt extra werken in de club. En de zoektocht naar ander werk? Dat staat weer even in de ijskast.
Familie, iets wat ik vaak voor lief neem is voor deze vrouwen ontzettend belangrijk. Zó belangrijk dat zij hun eigen leven on hold zetten. Ze cijferen zichzelf volledig weg om voor hen te zorgen. Ten koste van zichzelf.
Fijne feestdagen… met een dubbel gevoel ga ik deze dagen in.
Magda, maatschappelijk werker