'Wat het werk van De Haven typeert, is trouw'

22-07-2021

Dit jaar is er een samenwerking tussen Stichting De Haven en Zij lacht. We nodigden Liza uit om het werk van De Haven van dichtbij mee te maken en om met ons de straat in te gaan en de vrouwen te bezoeken. Samen met vrijwilligster Tineke bezocht ze de Doubletstraat. Hoe kijkt Liza op haar bezoek terug? Een gesprek over trouw, liefde en hoe je verandering kunt teweegbrengen.

Ik proefde veel gebrokenheid en leegte. Niet alleen bij de vrouwen maar ook bij de mannen.
Liza de Jonge, oprichter Zij Lacht

“Ik had gisteren moeite om in slaap te komen. Ik merk dat ik er veel mee bezig ben. Ik ben heel erg blij dat ik kon zien hoe jullie werken en hoe zo’n veldbezoek er in het echt aan toegaat. Het was bijzonder om in de Doubletstraat rond te lopen, om de vrouwen te ontmoeten. Ik proefde veel gebrokenheid en leegte. Niet alleen bij de vrouwen maar ook bij de mannen. Gek genoeg voelde ik ook juist compassie voor hen. Wat maakt dat ze hun toevlucht in de straat zoeken?”

Wat heeft jou het meest geraakt?
“In de Doubletstraat heb je verschillende portieken. Dit zijn gangen waar geen daglicht van buiten komt en daar zijn dan allemaal kamers naast elkaar. We waren in gesprek met een vrouw en in de kamer daarnaast zaten twee jonge meiden te kletsen. Opeens zag ik een jonge vent van mijn leeftijd en ik zag een van die twee meiden voor hem uitlopen naar haar kamer. Ze zette muziek aan en begon te dansen en toen deed ze het gordijn dicht. Dat kwam hard bij me binnen. Ik wist wat er daar achter het gordijn gebeurde en toch kon ik me er niets bij voorstellen. Dat een man geld betaalt en daarom seks mag hebben met een meisje dat hij daarvoor nog nooit ontmoet heeft. Zou ze dat ook hebben gedaan als dat geld er niet was? Het is een ongelijkwaardig machtsspel."

Heb je iets geleerd?
“We hadden ook een gesprek met een oudere vrouw. Toen ik vertelde dat ik volgende week ging trouwen, lachte ze. Ik proefde daar bitterheid in. Het raakte me dat ze geen vertrouwen had in mannen en in trouw in het algemeen. Het contrast met mijn eigen leven is zo groot. Toen ik thuiskwam, hoorde ik dat we op onze bruiloft misschien niet mogen dineren vanwege corona. Dat vond ik moeilijk maar tegelijk voelde het ook als een luxeprobleem. Ik had namelijk net die avond bij De Haven gehoord dat veel vrouwen door corona uitgestapt waren. In de tijd dat ze niet konden werken, beseften ze dat ze nooit meer terug wilden achter het raam. Hoe kon ik dan balen van de lockdown?"

Denk je dat het werk van De Haven nodig is en waarom?
“Ik zag heel veel leegte in de straat. Voordat we de straat ingingen, baden we met elkaar, ook om vervulling met Gods Geest. Jullie delen in de straat van Gods liefde uit. Wat het werk van De Haven typeert is volgens mij vooral trouw. Deze vrouwen kennen geen trouw, niet binnen hun relaties en vaak ook niet binnen hun eigen familie. Ik merkte in de gesprekken met jullie dat de vrijwilligers zo lang betrokken zijn bij De Haven en dat jullie heel trouw zijn in het veldwerk. Dat jullie elke keer weer de straat in gaan. Dat is een en al trouw. Ik denk dat dat de vrouwen ook het vertrouwen geeft om bij De Haven aan te kloppen. Ik denk dat het de enige manier is om een relatie op te bouwen en zo aan verandering te werken. En ook al kost dat veel moeite, jullie gaan wel door.”

Tekst en foto: Tineke Smith