Dichterbij dan ooit

Prostitutie en keuzes, gaat dat samen?
“Veel vrouwen met wie ik samenwerk, komen niet uit Nederland. Ze zijn opgegroeid met een andere taal en een ander systeem. Neem bijvoorbeeld Nadia. Zij komt uit een arm dorp in Colombia. Haar buren kunnen ineens een groot huis bouwen. Na wat gesprekken komt ze erachter dat hun dochter in Nederland werkt en elke maand geld stuurt. De familie van Nadia heeft dringend geld nodig en besluiten om haar ook naar Europa te sturen. Geld wordt bij elkaar gesprokkeld en een week later zit ze op het vliegtuig. In Nederland neemt ze contact op met de dochter van de buurvrouw en komt ze erachter dat zij in de prostitutie werkt. Nadia wil niet, maar ze moet het vliegticket terugbetalen én haar familie verwacht geld. De enige persoon die ze op dit deel van de wereld kent, is haar buurmeisje. Ze besluit om haar te volgen, en Nadia belandt achter het raam in de Doubletstraat.

Keuzevrijheid is een heel ingewikkeld woord voor vrouwen zoals Nadia. Je bent niet opgeleid zoals de mensen in Nederland, spreekt de taal niet en kent het systeem niet. Heb je dan wel een keus? Je ziet dat vrouwen dan naar de plek gaan waar ze één of meerdere mensen kennen en waar ze jouw taal spreken.”

Welke groei zie jij bij vrouwen met wie je samenwerkt?
“De hulpverlening bij De Haven is gefocust op tien leefgebieden. Dit houdt in dat er wordt gekeken naar onder andere wat de huisvesting, financiën of het sociaal netwerk is van een vrouw. Doordat we al deze onderdelen behandelen, creëren we overzicht. Dat geeft rust. Vrouwen krijgen het gevoel: ik kan zelf controle hebben over mijn leven. De groei die ik dan bij vrouwen zie is groot. Ze realiseren zich: ik mag ruimte innemen en hulp vragen. Het gevoel van zelf de touwtjes in handen hebben, dat is voor veel vrouwen nieuw.

Ik moet denken aan Cora die nu een half jaar is uitgestapt. Sinds haar vijftiende heeft ze vast gezeten in de prostitutie. In een van de eerste gesprekken was ze heel wantrouwig. Ze durfde mij niet aan te kijken. Inmiddels hebben we een vertrouwensband opgebouwd. Ze komt iedere week langs en ze heeft grote stappen gezet. Ze is gestopt en zegt heel bewust: ‘Het komende half jaar gebruik ik om te leren.’ Ze heeft zich ingeschreven voor de taalles, gaat naar de bibliotheek om te studeren, volgt rijlessen, gaat naar de sportschool en leert fietsen. Ze durft dingen te doen die ze een half jaar geleden nog niet kon.

Vrouwen bepalen zelf wat hun tempo is en wat hun persoonlijke doelen zijn. Tijdens een afspraak met een maatschappelijk werker is er ruimte om over teleurstellingen en problemen te praten. Maar we praten ook over dromen en doelen.”

Hoe bekrachtig jij vrouwen in hun groei?
“Heel praktisch: ik bied mogelijkheden aan wat je nog kunt doen. Als maatschappelijk werker maak je een koppeling tussen de vrouw en de maatschappij. Ook zie ik dat vrouwen het soms moeilijk vinden om hulp te vragen. Ik wil dat normaliseren. Er is ruimte voor jouw vraag en daar hoef jij je niet voor te schamen. Oorspronkelijk kom ik uit Duitsland, de eerste jaren in Nederland was ik erg afhankelijk van anderen. Het is heel normaal dat je hulp nodig hebt in een vreemd land.Ik laat zien dat we gelijkwaardig zijn. Ik ben niet haar redder. Zij heeft hulp nodig, en ik kan helpen omdat ik het systeem wel ken en de taal wel spreek. Ook bemoedig ik vrouwen en vieren we de behaalde doelen. Ik pak dan het plan erbij, wat we soms maanden geleden samen hebben opgesteld. Ik laat zien: jij had dit doel, en je hebt het nu gehaald! Dat moet gevierd worden.”